Bolesław Chrobry to pierwszy koronowany władca Polski – niezwykle potężny i bogaty, o czym możemy przeczytać w kronikach z tego czasu. Dla Gniezna władca szczególny – za jego panowania niepomiernie wzrósł status grodu, który stał się głównym ośrodkiem militarnym, religijnym i politycznym państwa piastowskiego.
Polityczne i religijne znaczenie Gniezna za panowania Bolesława Chrobrego uległo szczególnemu wzmocnieniu za sprawą męczeńskiej śmierci biskupa praskiego Wojciecha. Chrobry popierał misję ewangelizacyjną przyszłego świętego w Prusach, a jego zwłoki wykupił i pochował w kościele (od 1000 roku archikatedrze) w Gnieźnie. Przyczyniło się to do spotkania z cesarzem Ottonem III, który podczas tzw. Zjazdu Gnieźnieńskiego zadecydował o utworzeniu arcybiskupstwa w Gnieźnie.
Dodatkowo Chrobry został uznany za przyjaciela Świętego Cesarstwa Rzymskiego i brata cesarskiego, co stanowiło najwyższą możliwą godność w ówczesnym ceremoniale. To wszystko nadało władcy piastowskiemu rangę pozwalającą (po latach starań) dostąpić godności królewskiej, a z Gniezna uczyniło główny ośrodek władzy w państwie pierwszych Piastów.